Hoe maak je een kas van polycarbonaat

Polycarbonaatkassen in het handelsnetwerk zijn ruim vertegenwoordigd - voor elke smaak en maat. Maar veel mensen geven er de voorkeur aan om ze alleen te doen. Want een kas van polycarbonaat met je eigen handen blijkt vele malen sterker en betrouwbaarder te zijn. Bovendien zijn de kosten minder of gelijk.

Hoe een ontwerp te kiezen

Als u besluit om met uw eigen handen een polycarbonaatkas te bouwen, is het raadzaam om een ​​ontwerp te kiezen waarmee u het belangrijkste voordeel van dit materiaal kunt gebruiken: het vermogen om te buigen. Dit zijn twee typen met gebogen daken met boogsteunen.

In één ontwerp strekken de bogen zich uit vanaf de grond zelf. Bij het buigen in de vorm van een radius gaat er aan de randen veel ruimte verloren, daar het vanwege de geringe hoogte erg lastig is om daar te werken.

Als een radiale kas van polycarbonaat wordt gemaakt volgens een dergelijke tekening, is het mogelijk om in de buurt van de muren te werken

Een ander ontwerp lost dit probleem op - met een samengesteld frame dat uit verschillende stukken is gelast. Uit de grond / basis komen rechte palen die tot een hoogte van minimaal anderhalve meter stijgen. Er is een boog aan gelast. Met zo'n apparaat blijkt het dak rond te zijn, de muren zijn recht. Zelfs langs de muren kunt u probleemloos rechtopstaand werken.

Composiet frame optie

Maar het ronde kasdak heeft meerdere nadelen. Ten eerste is het er moeilijker in dan in een rechte lijn om ventilatieopeningen te maken. U kunt het probleem oplossen door spiegels in de muren te maken, en niet in het dak. Het tweede minpuntje van een afgerond dak in een polycarbonaatkas is dat de sneeuw er slechter vanaf komt dan van vlakke hellende oppervlakken. Als je in een regio met besneeuwde winters woont, of als je versterkte boerderijen moet maken, of een schuin dak moet maken - met een of twee hellingen.

Als je twee halve bogen onder een hoek last, smelt de sneeuw beter.

Er is een derde oplossing - om een ​​afgerond deel van het dak te maken van twee onder een hoek gelaste bogen, die een soort nok vormen. Met deze structuur smelt de sneeuw goed en kan de nok worden beschermd met een brede strook metaal. Dit zal zowel het verwijderen van sneeuw verbeteren als de verbinding tegen lekken beschermen.

DIY polycarbonaat kas: materiaal voor het frame

De materiaalkeuze voor het frame is niet erg groot. Geschikt zijn geprofileerde (rechthoekige) buizen, een metalen hoek en een houten staaf. Ze gebruiken ook gegalvaniseerde gipsplaatprofielen.

Hout

De balk wordt gebruikt voor kleine kassen en het ontwerp is gekozen met een dak met één of twee hellingen, omdat het moeilijk en lang is om bogen uit hout te buigen. De sectie van de balk is afhankelijk van de grootte van de kas en de sneeuw- / windbelasting in de regio. De meest voorkomende maat is 50 * 50 mm. Dergelijke steunen worden in de Middle Lane geplaatst. Voor meer betrouwbaarheid kunnen hoekpalen worden gemaakt van 100 * 100 mm hout.

Bovendien kunt u, om geld te besparen, geen hout kopen, maar een composiet maken - van planken. Neem twee planken van 50 mm breed en 25 mm dik, drie planken van 15 mm dik. Opvouwen, aan beide kanten met spijkers neerhalen. De resulterende stutten zijn sterker, dragen beter lasten en zijn minder onderhevig aan torsie, aangezien de houtvezels in verschillende richtingen zijn gericht.

Als u met uw eigen handen een polycarbonaatkas op een houten frame bouwt, moeten alle planken / hout worden behandeld / geïmpregneerd met antiseptica en die welke bedoeld zijn voor de straat. Behandel de uiteinden die in de grond zijn begraven met verbindingen voor direct contact met de grond. Zonder een dergelijke behandeling zal het hout ten eerste snel bederven en ten tweede kan het een bron van plantenziekten worden.

Gebruik bij het bevestigen van de staanders aan het harnas (onderbalk) met staal versterkte montagehoeken voor grotere stijfheid en betrouwbaarheid. Ze zijn in bouwmarkten. Om het draagvermogen van het dak te vergroten, worden extra lateien geplaatst.

U kunt meer lezen over zadeldaken. hier, over schuur - hier.

Geprofileerde buizen en stalen hoekprofielen

De meeste kasframes van polycarbonaat zijn gemaakt van geprofileerde buizen. Als er lasapparaat, vaardigheid om ermee te werken, het is gemakkelijk om alles zelf te doen - het is gemakkelijker om een ​​vierkant of rechthoek te koken dan ronde pijpen. Een ander pluspunt is met de hulp pijpenbuiger het is gemakkelijk om zelf bogen te maken.

De sectie is weer afhankelijk van de grootte en natuurlijke omstandigheden. Meestal zijn ze gemaakt van een rechthoekige buis van 20 * 40 mm. Maar er zijn ook mogelijkheden. Voor dat materiaal is ook een parameter als wanddikte belangrijk. Het is wenselijk dat het metaal 2-3 mm is. Zo'n frame verdraagt ​​aanzienlijke belastingen.

Een stalen hoek is ook een goede optie, maar het buigen is een lastige klus, daarom worden kassen in de vorm van een huis gemonteerd - met puntgevels of enkele schuine daken. De afmetingen van de planken zijn 20-30 mm, de dikte van het metaal is vanaf 2 mm.

Gegalvaniseerde profielen

Een doe-het-zelf kas van polycarbonaat met een frame van profielen is de meest onbetrouwbare optie. Het is goed in gebieden met weinig sneeuwwinters en zelfs zonder harde wind. Het voordeel van deze optie is dat er niet gelast hoeft te worden. En het minpunt is niet het grootste draagvermogen.

De technologie wordt standaard gebruikt - zowel voor de constructie van wanden als voor wanden van gipsplaat. Het enige verschil is dat het frame aan één kant is ommanteld en polycarbonaat is bevestigd. Het is raadzaam om de stellingen twee draagprofielen dubbel te laten verbinden, ze "rug aan rug" te plaatsen en te draaien met zelftappende schroeven. Voor een grotere stijfheid van het frame, maakt u schuine randen en verbindt u aangrenzende rekken met hellende jumpers. Het is raadzaam om het dak schuin te maken in plaats van afgerond, om de spanten te versterken.

fundament

Als je je afvraagt ​​of je een kasbasis van polycarbonaat nodig hebt, is er maar één antwoord: je hebt het nodig. En betrouwbaar. Ze vliegen erg goed. Daarom moet de basis het gebouw goed "verankeren".

Voor normaal gebruik is het beter om een ​​polycarbonaatkas op een fundering te plaatsen

Type riem

Deze stichting is voor gebouwen die voor meer dan een jaar gepland staan. De duurste, maar ook de meest grondige optie. Als u van plan bent de kas het hele jaar door te gebruiken, wordt de fundering verdiept gemaakt - tot een diepte net onder het vriespunt van de grond. Voor seizoensgebruik is betonsteen of gewoon van een bar geschikt.

Betonsteen is een van de meest voorkomende

Beton-baksteen (beton-timmerhout)

Meestal maken ze een versie van betonsteen. Het is optimaal in termen van kosten, complexiteit en duur. De werkzaamheden worden als volgt uitgevoerd:

• Ze graven een sleuf in overeenstemming met de grootte van de kas. De breedte is ongeveer 20 cm, de diepte is afhankelijk van de grondsoort.
  • Op deinende bodems (klei, leem, zwarte aarde) wordt een greppel gegraven tot een diepte van 50-60 cm De randen van de greppel zijn versterkt met bekisting - gehamerde planken gemaakt van planken, multiplex, OSB. Op de geëgaliseerde bodem wordt 15 cm grote en kleine steenslag gegoten, geramd. Dezelfde laag zand wordt erop gegoten, geëgaliseerd en aangestampt. Dit kussen compenseert grondbewegingen tijdens vorstinvloeiing.
  • De diepte van de fundering op grond die niet vatbaar is voor deining is 25-30 cm. De bodem van de gegraven sleuf wordt ontdaan van stenen, wortels en andere voorwerpen, geëgaliseerd en verdicht.
    

    De opmaak wordt als volgt uitgevoerd

• Een dicht tafelzeil of dakleer wordt op de voorbereide bodem uitgespreid. Dit is nodig zodat vocht uit de oplossing niet in de grond wordt opgenomen. Het is ook wenselijk om de zijkanten te bedekken, maar hun bekistingspanelen lossen dit probleem gedeeltelijk op. Zonder deze laag zal beton niet sterker worden en zal het instorten.
• De oplossing wordt in de resulterende sloot gegoten. De verhoudingen zijn als volgt: neem voor 1 deel cement (M 400) 3 delen zand en 5 delen aggregaat. Aggregaat - bij voorkeur fijne en middelgrote steenslag. Het is niet de moeite waard om geëxpandeerde klei te gebruiken - het absorbeert vocht en kan een hoge luchtvochtigheid veroorzaken.
• Het oppervlak wordt "onder het niveau" geëgaliseerd. Je kunt het gladstrijken met een houten blok.
  

  Bouw van een betonnen fundering

• In de fundering, op de hoeken en met een afstand van 1 meter zijn ingebedde inzetstukken geïnstalleerd - noppen of stukken wapening met een diameter van minimaal 12 mm. Noppen worden geplaatst als het nodig is om er een balk aan te bevestigen, wapening - als een steen wordt gelegd. Ze steken minimaal 15 cm boven het niveau van de fundering uit.
• De gegoten foundation is bedekt met een film, deze blijft minimaal een week staan ​​(bij temperaturen onder 17 ° C zouden er twee weken moeten verstrijken). Als het warm weer is, wordt er een paar keer per dag water gegeven. Om in dit geval vocht vast te houden, is het beter om het onder de film af te dekken met een grove doek (jute).
• Als de onderste omsnoeringsband van hout is, wordt de waterdichting over de betonnen basis uitgerold. Het is mogelijk - dakbedekkingsmateriaal in twee lagen, maar nu wordt het snel vernietigd, dus het is beter om "Hydroizol" of iets dergelijks te nemen. U kunt het beton een paar keer insmeren met bitumenmastiek. Het resultaat zal betrouwbaarder zijn.
• Een aantal omsnoering past:
  • Als het een 100 * 100 bar is, is het geïmpregneerd met een compound voor direct contact met de grond. Ze boren er gaten in voor de geïnstalleerde pinnen, zetten ze op, zetten de pinnen vast met bouten. Om te voorkomen dat de bouten uitsteken, worden uitsparingen gemaakt met een boor van een geschikte maat.
    

    Baksteen op beton gelegd

  • Als de basis van betonsteen is, worden een of twee rijen stenen gelegd. Je kunt ook hol gebruiken, omdat de massa klein is. Het metselwerk wordt uitgevoerd zodat de hypotheken in de naad tussen de stenen vallen.
• Vervolgens komt de montage van het frame.

Er zijn opties voor dit type fundering. Kan in een voorbereide sleuf worden geïnstalleerd funderingsbetonblokken kleine maten, vul de ruimte ertussen met een oplossing. Ze moeten zo worden geïnstalleerd dat hun rand onder het maaiveld ligt. Een laag beton wordt er bovenop gestort, geëgaliseerd. De instortvoorzieningen zijn aan de naden bevestigd.

Lege flessen kunnen als bouwmateriaal worden gebruikt. Ze worden in rijen gelegd, met beton gestort. Het blijkt een zeer zuinige en warme basis te zijn. Het draagvermogen is voldoende voor een serieuzer gebouw.

Polycarbonaat kashout fundering

Deze optie is geschikt als tijdelijke oplossing - het kan twee tot drie jaar duren. Het hangt af van de luchtvochtigheid in de ruimte, de kwaliteit van het hout en de verwerking. Een balk wordt gebruikt met een grote sectie - 100 * 100 of meer (kan worden gemaakt van composiet, van verschillende planken). Het wordt behandeld met verbindingen voor hout dat in contact komt met de grond. De volgorde van werken is als volgt:

• Ze markeren de site, graven een greppel. De afmetingen moeten 7-10 cm dieper en breder zijn dan het gebruikte hout.
• De bodem en wanden zijn bedekt met opgerold waterdicht materiaal (het is beter om "Gidroizol" te gebruiken, dit gaat langer mee).
• Ze leggen het verwerkte hout, verbinden het in de hoeken.
  

  Het is gemakkelijk om met uw eigen handen een fundering van een houtstrip te maken voor een kas van polycarbonaat, maar het zal niet lang duren

• De waterdichting is om het hout gewikkeld.
• Met behulp van van beide kanten ingedreven hoeken wordt het hout op zijn plaats gefixeerd.
• De vrije ruimte die overblijft tussen de waterdichtheid en de wanden van de greppel is bedekt met steenslag als de grond deinend is en de aarde eerder is verwijderd, zo niet. De grond is goed verdicht.
• Verder is aan deze staaf een omsnoeringsstang bevestigd. Tussen hen is het de moeite waard om nog een laag waterdicht te maken.

Deze optie is alleen geschikt voor droge gebieden met lage grondwaterstanden. In dit geval kan men hopen dat de stichting in ieder geval meerdere jaren zal leven.

Stapel-grillage

Een ander type fundering dat niet beschermt tegen vorst. Maar het is betrouwbaar en zal lang meegaan. Compleet een beschrijving van de technologie voor het maken van een paal-grillage fundering lees hier, en we zullen een korte lijst van werken geven.

• Ze markeren de omtrek van de kas, graven een greppel van 20 centimeter breed en ongeveer even diep.
• In de hoeken worden gaten geboord met een diameter van 30-40 cm en een diepte onder de diepten van bevriezing van de grond (gebruik Boer). Vervolgens worden dezelfde gaten langs de omtrek geboord. De afstand tussen hen moet ergens 2-2,5 meter zijn.
• Zand wordt in de gaten gegoten - ongeveer in een emmer, dan wordt dakbedekkingsmateriaal dat in cilinders is gerold, erin geplaatst.
• Ze zijn uitgerust met drie wapeningsstaven met een diameter van 10-12 mm, verbonden tot een enkele structuur. De staven moeten boven het oppervlak van de grond uitsteken - het harnas wordt er later aan vastgemaakt.
• Beton wordt in de gaten gegoten (1 deel cement M 400, 3 delen zand, 5 delen steenslag). We moeten ervoor zorgen dat er geen holtes zijn.
• Op de bodem van de greppel wordt een laag zand van 5-5 cm dik gegoten, geëgaliseerd en geramd.
  

  Pile-grillage fundering - een betrouwbare optie voor een polycarbonaatkas met uw eigen handen

• Waterdichting (dakbedekkingsmateriaal, Gidroizol) wordt erop verspreid.
• Bekisting wordt aan de zijkanten gemonteerd, gefixeerd. Het kan zich boven het maaiveld bevinden. Als de grond niet vrij stromend is, kunt u het zonder bekisting doen door de muren waterdicht te maken. Maar in dit geval bevindt de fundering zich op dezelfde hoogte als de grond en is deze ook ongelijk.
• Beton van dezelfde samenstelling wordt in de bekisting gegoten als voor de pilaren. Het oppervlak is geëgaliseerd, bedekt met een film, beton wacht op de uitharding.

Dan kun je het harnas bevestigen, of je kunt op een paar rijen stenen bouwen en pas daarna het frame monteren. Daarna kunnen we zeggen dat de doe-het-zelf-kas van polycarbonaat bijna klaar is. Het blijft om het polycarbonaat te bevestigen.

Welk polycarbonaat u moet kiezen

Hoe lang een polycarbonaatkas, gekocht of gebouwd met uw eigen handen, meegaat, hoe goed hij zal "werken", hangt af van de parameters en kwaliteit van het polycarbonaat. Zijn keuze moet op verantwoorde wijze worden genomen - het bedrag is aanzienlijk.

Zo'n polycarbonaatkas met je eigen handen is het gemakkelijkst om te doen. Maar dit is een seizoensoptie

Soorten polycarbonaat

Er zijn drie soorten van dit materiaal:

• Monolithisch. Het lijkt op glas, maar laat het licht beter door, is twee tot vier keer lichter, meerdere keren (100-200) sterker. Dikte - van 0,75 mm tot 40 mm. Het nadeel is de hoge prijs. Dit materiaal wordt gebruikt als er kans is op schade - hagel komt vaak voor, de kas is zo geplaatst dat er ijspegels op kunnen vallen, sneeuw kan smelten. Er is een meerlaags monolithisch polycarbonaat. Vellen kunnen maximaal 3-5 stuks zijn, ze kunnen verschillende eigenschappen hebben. Een dubbele laag wordt bijvoorbeeld meestal gebruikt voor kassen - de eerste laag is zeer duurzaam, de tweede laat geen ultraviolet licht door.
  

  Monolithisch en geprofileerd zijn goed voor seizoenskassen

• Gegolfd (geprofileerd). Verscheen relatief recent. Het is gevormd uit een monolithische plaat, waarop een reliëf is gevormd. Er zijn soorten die lijken op golfkarton, leisteen. De dikte van dit type polycarbonaat is 0,8 - 1,2 mm. Met zo'n kleine dikte is het bestand tegen hagelbuien tot een diameter van 20 mm, buigt goed en verdraagt ​​normaal vorst tot -50 ° C.
  

  Cellulair (honingraat) geschikt voor kassen het hele jaar door

• Cellulair (cellulair, gestructureerd). Bestaat uit twee (of meer) overbruggende polycarbonaatplaten. De vorm, grootte en dikte van de lateien - dit alles heeft invloed op de kwaliteit en prestaties. De dikte van cellulair polycarbonaat is 4, 6, 8, 10, 16, 20, 24 en 32 mm. Voor kassen is het beter om niet dunner te nemen dan 10 mm, meerlagig.

Welk type polycarbonaat is beter te gebruiken voor kassenbouw? Hangt af van de bedrijfsmodus van de kas. Als het verwarmd is, heb je een mobiele telefoon nodig. Als dit een optie is die exclusief voor het warme seizoen is, is golfkarton (of monolithisch) geschikter. Monolithisch is ook niet slecht, maar golfkarton heeft een grote stijfheid. Voor kassen, die gepland zijn om vanaf het vroege voorjaar of de hele winter te worden gebruikt, wordt cellulair polycarbonaat geïnstalleerd. Vanwege zijn structuur heeft het meer dan% tegen zijn hoge thermische isolatie-eigenschappen - het houdt de warmte beter vast, hoewel het licht slechter doorlaat (86% versus 95%).

Cellulair polycarbonaat kiezen

Het is niet moeilijk om gegolfd of monolithisch te kiezen - we laten ons leiden door de aangegeven kenmerken. Het is alleen belangrijk dat er bescherming is tegen ultraviolette straling. Er zijn geen andere valkuilen. Maar met een mobiele telefoon zijn er veel nuances. Let op het volgende:

• De dikte van de buitenste lagen en hun aantal. De platen moeten dezelfde dikte hebben zonder doorzakken of dunnere plekken.
• De locatie van de jumpers en hun dikte.
  

  Deze soorten cellulair polycarbonaat kunnen zijn

• De aanwezigheid van een laag die beschermt tegen ultraviolette straling.

De eenvoudigste manier om de kwaliteit van cellulair polycarbonaat te controleren, is door het tussen uw vingers te drukken. Als het niet doordringt, zelfs als u aanzienlijke inspanningen levert, kunt u het aan. Als het gemakkelijk is om in te drukken, zoek dan een andere.

Installatiefuncties

Volgens de technologie wordt polycarbonaat gemonteerd met behulp van start- en verbindingsprofielen. Eerst worden profielen op het frame geïnstalleerd, er wordt een vel cellulair polycarbonaat in gestoken, dat met speciale persringen op zelftappende schroeven wordt bevestigd, die tegelijkertijd het bevestigingspunt tegen lekken beschermen. De profielen houden niet alleen de platen op hun plaats, maar beschermen ook de sneden tegen het binnendringen van stof en vuil. Het systeem ziet er netjes uit, werkt goed, maar alle componenten kosten behoorlijk geld.

Dit is het juiste montagesysteem

Esthetiek voor een kas is niet de meest noodzakelijke eigenschap, daarom, als u geld wilt besparen, geven ze er de voorkeur aan om het op een eenvoudige manier te repareren, zonder profielen en persringen. Hier is hoe ze het doen:

• De randen van elk vel zijn bedekt met siliconen. Ze moeten gesloten zijn, anders zal zich binnenin condensatie verzamelen, waarin zich na verloop van tijd schimmels en schimmels zullen ontwikkelen, polycarbonaat verliest zijn transparantie. Het is dus noodzakelijk om de randen zorgvuldig te sluiten, zodat er geen ruimte overblijft voor lucht en vocht.
• De vellen worden gelegd met een overlap van enkele centimeters, erop gedrukt met een strook blik. Bevestigingsmiddelen worden geïnstalleerd in de "overlap", door de blikken strip.
  

  Dit is hoe het verkeerd is bevestigd, maar goedkoop. Tinnen strip kan worden toegevoegd voor extra veiligheid

• Onder de doppen van de schroeven kunt u gewone brede ringen plaatsen.
• De uv-beschermingslaag moet tijdens de installatie naar buiten wijzen. Het is belangrijk. Anders werkt het niet.

Dit is wat betreft de directe bevestiging van cellulair polycarbonaat. Er is nog een punt dat duidelijk werd tijdens de exploitatie van polycarbonaatkassen. Polycarbonaat mag niet dicht bij de grond worden geplaatst. Het is wenselijk dat het minstens een halve meter vanaf het oppervlak begint. Waarom? Omdat het ten eerste nog steeds vuil wordt en er bijna geen licht doorheen gaat, dus het heeft geen invloed op de algehele verlichting. Ten tweede begint het te verslechteren - zwart worden om te scrubben. Het is onduidelijk waardoor deze reactie wordt veroorzaakt, maar het komt vaak voor. Dus, wanneer u met uw eigen handen een lay-out van een polycarbonaatkas ontwikkelt, moet u zorgen voor muren van een halve meter gemaakt van een ander materiaal - baksteen, bouwstenen. Niet belangrijk.