Hoe scheidingswanden te bouwen van platen met messing en groef (GWP)

Bij het herontwikkelen van een appartement of het bouwen van een privéwoning, moet u nieuwe scheidingswanden plaatsen. Het is niet zo eenvoudig om materiaal voor hen te vinden. Het mag geen overmatige belasting van de vloer veroorzaken, het moet betrouwbaar zijn en een goed draagvermogen hebben. Het is ook wenselijk dat de installatie eenvoudig en snel is en dat de prijs laag is. Er zijn niet zo veel materialen en technologieën die aan deze eisen voldoen. het gipsplaatwanden en messing-en-groefplaten. In dit artikel zullen we praten over de tand-en-groef.

Wat is dit materiaal en zijn soorten

Tongplaten (afgekort als PGP) of blokken zijn groot formaat bouwmateriaal voor het plaatsen van scheidingswanden in de vorm van een plaat, aan de uiteinden waarvan een richel (spike) en een groef zijn gevormd. Vandaar deze naam - tand-en-groefplaten. Zij zijn:

• op gipsbasis (gegoten gips);
• uit zand en ongebluste kalk, onder een bepaalde druk geperst en met stoom behandeld in een autoclaaf (silicaat).
  

  Afmetingen gips-tand-en-groefblokken volgens GOST en TU

Weekmakers en hydrofobe (waterafstotende) additieven worden aan de oplossing toegevoegd om de eigenschappen te verbeteren. Gips GWP heeft een andere naam: gipsplaten. Het is begrijpelijk: de gipsoplossing wordt in mallen gegoten. Hier is de "bron" van deze variant van de naam.

Vochtbestendigheid en leegte

Afhankelijk van het toepassingsgebied kunnen tand- en groefplaten worden ontworpen voor normale bedrijfsomstandigheden (normaal, standaard) of voor vochtige ruimtes (vochtbestendig). Vochtbestendig voor betere identificatie, groenachtig getint.

Massief en hol verschillen in gewicht en sterkte

Zowel gips- als silicaattong-en-groefplaten zijn vol en hol. Corpulent, duurzamer, hol door een lager gewicht zorgen voor minder belasting van de vloeren. De keuze tussen corpulent en hol moet worden gemaakt op basis van verschillende factoren:

• Geluidsisolerende eigenschappen... Een monolithisch materiaal zonder holtes geleidt geluiden beter, daarom wordt het gebruikt als geluidsisolatie in een aparte laag wordt aangebracht (de beste optie) of als het niet zo belangrijk is.
• Partitie wordt geladen... Als u planken, meubels aan de muren moet ophangen, zware voorwerpen moet repareren, is het beter om een ​​monoliet te gebruiken.
• Vloer- of vloerbelasting... Het is beter om minder zware (holle) blokken op houten vloeren of oude houten vloeren te plaatsen.

Gezien verschillende factoren is geluidsisolatie het laatste waar u rekening mee moet houden. Het is mogelijk om de geluidsbescherming te verhogen met behulp van een speciale montagetechniek (op trillingsdempende kussens) en door een extra laag geluiddempende materialen te maken.

Specificaties

Als we gewone en vochtbestendige tand- en groefplaten vergelijken, zitten de verschillen in eigenschappen alleen in wateropname en sterkte. Vochtbestendig, door de grote hoeveelheid hydrofobe additieven nemen ze bijna geen vocht op. Vanwege het grote aantal van deze additieven zijn ze duurder, aangezien deze additieven duur zijn. Tegelijkertijd vergroten ze de sterkte (M50 vergeleken met M35).

Je kunt overigens "zonder de kassa te verlaten" controleren of je echt vochtbestendige GWP hebt of alleen standaard groengekleurde. Giet gewoon wat water op het oppervlak. Standaardplaten nemen het snel op en op waterafstotende platen blijft het lang in een plas staan.

Belangrijkste technische kenmerken van gips en silicaat PPG's

Als we scheidingsblokken van gips en silicaat vergelijken, valt de verhoogde sterkte van de laatste onmiddellijk op - M150 in vergelijking met M50 en M35. Dat wil zeggen, de sterkte van silicaatplaten is vergelijkbaar met beton van niet het slechtste merk. Als je iets heel zwaars aan de scheidingswand gaat hangen, is het beter om silicaat te gebruiken. Fabrikanten produceren ook blokken met een dikte van 115 mm, die interappartementblokken worden genoemd.

Technische kenmerken van scheidingsblokken van gips en groef

Hoe verschillen silicaatplaten nog meer van gips-tegenhangers? Het feit dat ze in de standaardversie niet zo hoog absorptievermogen hebben. Het is niet zo laag als in vochtwerende blokken, maar dit materiaal is zonder problemen toe te passen in elke vochtige ruimte (13% versus 26-32%). De nadelen van dit materiaal zijn meer gewicht (bij gelijke afmetingen) en lagere thermische isolatie-eigenschappen.

Silicaat of gips?

Als we de geluidsisolerende eigenschappen van gipsblokken en silicaatblokken vergelijken, geleiden de laatste, met gelijke parameters, geluiden slechter (40-43 dB voor gipsblokken en 48-52 dB voor silicaatblokken). Dus voor een betere geluidsisolatie kiezen we voor silicaat.

Afmetingen volgens GOST en TU

Maar silicaatblokken van dezelfde grootte hebben meer gewicht en een hogere thermische geleidbaarheid (betere warmtegeleiding). De sleutel bij de keuze is het gewicht, omdat geluids- en thermische isolatie kunnen worden verbeterd met extra lagen speciale materialen, maar er is geen manier om het gewicht van de scheidingswand te verminderen. En als de massa cruciaal is voor overlapping, kan niets goeds worden verwacht.

Hoe te bouwen met tand-en-groefplaten

Om ervoor te zorgen dat de scheidingswand van blokken met messing en groef betrouwbaar en stabiel is, moet aan bepaalde voorwaarden worden voldaan:

• Plaats blokken op een perfect vlakke ondergrond met hoogteverschillen van maximaal 2-3 mm per meter. Het moet in alle vlakken worden uitgelijnd. Op betonnen sokkels wordt een egaliserende dekvloer gestort (minimale dikte 3-5 cm), op houten vloeren wordt een droge vlakke balk gelegd.
• Het leggen wordt uitgevoerd naar analogie met baksteen - met een verband in het midden. Er wordt speciale of tegellijm gebruikt. Bij silicaatblokken kun je een oplossing voor gebruiken metselwerk schuimblokken.
• De partitie moet strikt verticaal zijn. Een afwijking van zelfs één graad leidt tot instabiliteit, daarom is beheersing met het gebruikelijke gebouwniveau onvoldoende. Kan worden gecontroleerd laserniveau en / of een schietlood.
  

  Zo ziet de afgewerkte scheidingswand van de tand en groef die de badkamer scheidt in een nieuw gebouw eruit

• De maximale hoogte van de wand van messing en groefplaten is 3,5 meter, de maximale lengte is 6 meter.
• Tussen de bovenkant van de PPG-scheidingswand en het plafond moet een opening van 20-30 mm worden gelaten. Deze opening is gevuld met polyurethaanschuim.
• Om meer stabiliteit te geven, is het raadzaam om het abutment met het plafond te versterken door op de pinnen te slaan en ze in de blokken op te wanden (niet tussen de naden omdat de naden erg dun zijn).
• De geluidsisolatie van de tand- en groefwand is niet te hoog. Om uw leven comfortabeler te maken, gebruikt u een kurk- of bitumenbekleding onder de muur en omhult u de muren ook aan beide zijden met gipsplaat. Deze "taart" zorgt voor comfortabele leefomstandigheden.

Over het algemeen moet u alle aanbevelingen strikt opvolgen, strikt de technologie volgen. Dan verschillen tand-en-groefwanden niet qua sterkte en betrouwbaarheid van bakstenen, maar worden ze vele malen sneller geplaatst.

Markup

Het leggen van de scheidingswand vanaf de tand en groef begint met de markering. Als je een laservliegtuigbouwer hebt, is alles eenvoudig: je vouwt het vliegtuig uit, tekent lijnen op de vloer, muren, plafond. Als er geen dergelijke tool is, moet u meer tijd besteden. Een loodlijn is vereist. Degene die niet in een smartphone past, is geen meetinstrument. Het is beter om te kopen bij een ijzerhandel of te maken met touw en een middengewicht.

De wand van blokken met messing en groef moet strikt verticaal zijn

We tekenen de eerste lijn op het plafond, met behulp van een loodlijn brengen we deze over naar de vloer.Door de stippen op de vloer en het plafond met elkaar te verbinden, krijgen we lijnen op de muren. Als resultaat werd een gesloten markering gevormd om de scheidingswand uit te lijnen.

We onderzoeken de basis waarop we de blokken zullen leggen. Het moet perfect zijn uitgelijnd als het langs de baffle-lijn wordt bekeken en mag niet naar voren of achteren kantelen als het van de overkant wordt bekeken.

Als er deur- of raamopeningen in de scheidingswand zijn, moeten deze ook worden gemarkeerd. Met deuropeningen is alles eenvoudig - we markeren ze op de vloer. Het is moeilijker met raamkozijnen - bakens aan de muren en het plafond zijn nodig.

Stichting voorbereiding

Zoals eerder vermeld, moet de basis perfect vlak zijn zonder naar een kant te kantelen. Bij afwijkingen een egalisatiemortel op de betonvloer (betonkwaliteit niet lager dan М150). Om dit te doen, moet u de bekisting monteren waarin de oplossing wordt gegoten. De minimale laagdikte is 3 cm Om een ​​gegarandeerd kwaliteitsresultaat te bekomen, gebruik een zelfnivellerende pasta. Houd er wel rekening mee dat niet al te grote fouten "zichzelf uitlijnen". U moet de compositie nog steeds handmatig verdelen. Veeg gewoon met een spatel, waardoor de oplossing over de hele lengte wordt versneld, en kleine onregelmatigheden worden geëgaliseerd vanwege de verhoogde vloeibaarheid van het materiaal.

Het beton werd in de bekisting gestort en bedekt met polyethyleen

We bedekken het gestorte beton met polyethyleen en laten het ongeveer een week staan. Dit is als de temperatuur in de kamer niet onder de + 20 ° daalt, gedurende deze tijd krijgt deze 50% sterkte. Dit betekent dat u ermee kunt werken. Als de temperatuur lager is, wordt de periode langer. Bij een temperatuur van 17 ° C en iets lager duurt het al 2 weken ... We bekleden de egale ondergrond met betoncontact - het zal de hechting van de ondergrond met de lijm verbeteren waarop we de GWP zullen leggen.

Als de tand-en-groefblokken op een houten vloer worden geplaatst, moet de scheidingswand over de balk gaan - deze keer. Ten tweede maken we de basis waterpas met een droog hout. Het moet zo worden vastgemaakt dat het ook horizontaal in alle richtingen is uitgelijnd. We bevestigen het hout aan de vloer met spijkers of zelftappende schroeven. Als er een voeg is, verbinden we deze in een halve boom, bedekken we de voeg bovendien met timmerlijm en bevestigen we deze met spijkers.

Om de geluidsisolatie te verbeteren

Het grootste nadeel van gipsgroefwanden is een niet te hoge geluidsisolatie. De situatie met silicaatblokken is beter, maar ook niet ideaal. Daarom raden we aan om trillingsdempende tape rond de omtrek van de scheidingswand te leggen. Het is geen geheim dat de meeste geluiden worden overgebracht door trillingen door de vloer, het plafond en aangrenzende muren en elastische kussentjes verbeteren de situatie aanzienlijk.

Kurkband om de geluidsisolatie te verbeteren bij het installeren van tand- en groefwanden

Onder tand-en-groefplaten kunt u een strook bitumenvilt of kurken gebruiken met een densiteit van 250-300 kg / m³. De streepbreedte is iets kleiner dan de blokbreedte. Het wordt op een vlakke ondergrond gelegd op hetzelfde bindmiddel dat u gebruikt om de voegen tussen de platen af ​​te dichten. De oplossing wordt aangebracht op het met betoncontact behandelde oppervlak (na droging) met een laag van 2-3 mm. Leg de tape, rol het met een roller en verdrijf luchtbellen. De uitstekende oplossing wordt verwijderd met een spatel. Zo wordt de tape op de vloer, muren en plafond gelijmd. Controleer de waterpas met een waterpas.

Voorbereiden van platen voor installatie

Als silicaat tand-en-groefplaten worden gebruikt, is geen voorbereiding vereist - ze hebben geen groef / nok boven- en onderoppervlakken. Ze zijn absoluut gelijkmatig (zoals op de onderstaande foto).

Silicaattong-en-groefplaten hebben een vlakke boven- en onderkant

Wanneer u met een gipsgroef werkt, moet u eerst beslissen of u de blokken met de spijker of met de groef naar boven plaatst. Het is handiger om te werken wanneer de groef naar boven is gericht, maar de omgekeerde positie is ook geen fout.

Als u besluit om de GWP met een groef te leggen, moet een spijker worden gesneden op alle blokken van de eerste rij. De handigste manier om dit te doen, is met een ijzerzaag. De resulterende snede is ongelijk. We stemmen het af met een schaafmachine.

Notitie! De plaat moet volledig vlak worden gesneden. Het hangt ervan af hoe sterk de wand van de tand- en groefplaten zal staan. En de uitgesneden tand-en-groefplaten moeten dezelfde hoogte hebben.

De naad tussen de blokken is niet groter dan 2 mm, zodat zelfs kleine afwijkingen bijna niet te corrigeren zijn. Daarom stemmen we zorgvuldig en zorgvuldig af. Na het egaliseren wordt het stof weggeveegd met een borstel en kan de muur worden opgetrokken.

Eerste rij

De volgorde van handelingen bij het leggen van een muur met tand-en-groefplaten is eenvoudig en lijkt sterk op een stenen muur. Er zijn maar een paar features. Omdat de scheidingswand meestal naast de muur ligt, wordt deze, als er een spijker naar wordt gedraaid, met een zaag afgesneden, het oppervlak geëgaliseerd met een vlak en stof wordt verwijderd. Verder is de procedure als volgt:

• Op de muur en ondergrond wordt een laag mortel aangebracht met een lengte die iets langer is dan de lengte / hoogte van het blok (of gelegd trillingsdempend tape). Het is niet de moeite waard om een ​​grote laag aan te brengen - hij zal er nog steeds uit worden geperst.
• De plaat wordt geïnstalleerd, geëgaliseerd, verstoord met een rubberen hamer en dicht tegen de muur gedrukt. Regel nogmaals de verticale / horizontale. De uitgeknepen oplossing wordt opgepakt met een spatel.
  

  Maak een bocht van de muur door de rijen te verbinden

• Een oplossing wordt aangebracht op het uiteinde van de geïnstalleerde plaat en deze wordt op de basis gelegd - iets meer dan de lengte van de plaat.
• Ze zetten het volgende blok. Met een hamer "kloppen" ze hem tegen het reeds gevestigde, en bereiken ze nauw contact. Ze controleerden de positie met een niveau, ze waren van streek en bereikten dezelfde hoogte met het reeds geïnstalleerde blok. De juistheid van de installatie wordt bepaald door een regel of niveau, een even balk. Het gereedschap wordt met de rechte kant op de reeds geïnstalleerde blokken aangebracht - er mogen geen openingen over de hele lengte zijn.

Zo wordt de hele rij opgebouwd. De laatste plaat moet meestal worden gesneden. Dit kan het begin van een deuropening zijn of gewoon de laatste plaat op rij. De lengte moet 3-4 mm minder zijn dan de resterende opening - de opening voor de naad. Vergroot de opening niet - de stabiliteit zal afnemen. Voor meer zelfvertrouwen kan de verbinding worden versterkt met een metalen hoek. Twee of drie hoeken voor elke rij. Het is genoeg.

Tweede en volgende

De tand-en-groefplaten worden gelegd met een interval van naden - als bakstenen. De verschuiving van de tweede rij kan de helft of een derde van de lengte zijn. De beste optie is de helft. Snijd de helft van de hele plaat af, snij indien nodig de spijker af, installeer deze. Verder is het metselwerk niet anders. De derde rij begint opnieuw met een heel blok, de vierde met een helft, etc.

Controleer na het leggen van elk blok of het correct is geplaatst. Met dergelijke blokgroottes stapelt de fout zich erg snel op. Daarom controleren we eerst elk geleverd blok met een waterpas voor verticaal / horizontaal. en dan, door de balk horizontaal te plaatsen, de aangrenzende blokken te pakken en van boven naar beneden te tekenen, kijken we of er geen gaten zijn. We controleren ook of er geen afwijkingen zijn in het verticale vlak.

Het beheersen van verticaliteit en horizontaliteit is een van de belangrijkste taken

Hoek

Als de opgerichte muur van tand-en-groefblokken een buitenhoek heeft, beginnen we daaruit te leggen. Maak een hoeksteun om het werken gemakkelijker te maken. Het kan een hoek zijn met vrij brede planken of twee planken die op 90 ° C zijn verbonden. We plaatsen de structuur, controleren de juistheid van de installatie en bevestigen deze tijdelijk aan het plafond en de vloer.

Hoe maak je een buitenste (uitstekende hoek)

Bij een van de platen snijden we de zijspies af, laten de rand rusten tegen de ingestelde aanslag, richten deze uit en stellen de richting in met een hamer. Bij de tweede plaat snijden we ook de laterale spijker af, brengen lijm aan op deze rand, verbinden ons met het zijoppervlak van de geïnstalleerde plaat, kloppen deze in nauw contact (diagram in de bovenstaande afbeelding).

Om de tweede rij te installeren, is het noodzakelijk om een ​​snede te maken in de reeds geïnstalleerde plaat onder de onderste piek van het volgende blok. We nemen een ijzerzaag voor metaal, snijden.Verwijder vervolgens met behulp van een muurvolger (een hulpmiddel om met schuimbeton te werken, maar het is ook handig voor het leggen van bedrading in GWP) of een ander stevig hulpmiddel, het overtollige gereedschap, lijn de groef uit, zodat deze dezelfde grootte en vorm heeft als de groef. We verwijderen stof met een borstel of een bouwstofzuiger.

Het is noodzakelijk om groeven te maken

We plaatsen de tweede rij vanaf de andere kant, zodat de naad zich aan de andere kant van de hoek bevindt. Breng een oplossing aan op het einde van het onderste blok. We nemen de helft van het blok, snijden de zijpen af, plaatsen deze met de onderste in de voorbereide groef (het uiterst rechtse diagram in de onderstaande afbeelding). Het moet ook tegen de ingestelde hoek rusten. We lijnen de geïnstalleerde tand- en groefplaten zorgvuldig uit, controleren de verticaliteit en de afwezigheid van zelfs maar de kleinste afwijkingen.

Afdeling

Het is ook nodig om de tak van de scheidingswand in een rechte hoek te bekijken. De partities zullen betrouwbaarder zijn als ze worden gemaakt met een ligatie (middelste diagram in de afbeelding). Alle drie de platen die zijn geïnstalleerd, hebben een laterale spike afgesneden. De verbindingen zijn met lijm gecoat, drie blokken worden met een hamer dicht op elkaar vastgemaakt. In dit geval is het ook nodig om te controleren of de scheidingswand loodrecht is, dat wil zeggen dat de hoek 90 ° is.

Junction schema's

We bouwen de tweede rij zodat het midden van het blok zich boven de kruising bevindt. Om het te installeren, moet u ook een groef maken in de uitsteeksels van het onderste blok. Verder wisselen deze rijen elkaar af.

Er is een andere manier om de T-vormige scheidingswand van de tand en groef te halen - zonder verband. Om dit te doen, legt u eenvoudig de muur neer (die in de letter T de bovenste dwarsbalk is). Bevestig de tweede scheidingswand aan de afgewerkte muur, end-to-end (linker diagram in de bovenstaande afbeelding). Om de betrouwbaarheid van de verbinding te vergroten, zijn op de kruising met metaal versterkte geperforeerde hoeken geïnstalleerd.

Deuropening

Een deuropening in een wand van tand-en-groefplaten kan met of zonder verstevigingsbalk worden gemaakt. Het kan worden gedaan zonder een verstevigingsbalk als de breedte van de opening niet groter is dan de helft van de lengte van het blok. Dus een deuropening met een breedte van 900 mm kan zonder balk worden gemaakt als de vloer is gemaakt van GWP met een lengte van 900 mm. Bovendien moet de verbinding van de platen zich bijna in het midden bevinden. Een kleine verschuiving (met 10 mm) is toegestaan, maar de lengte van het hele deel van het blok rechts en links van de opening is niet minder dan 445 mm.

Op het moment van installatie, voordat de lijm hard wordt, wordt de bovendorpel boven de deur met nadruk versterkt (een plank die wordt ondersteund door een paal die op de vloer rust) of een constructie die is samengesteld uit planken zoals in het rechter diagram. Monteer in dit geval eerst een U-vormige jumper van de planken, bevestig deze met zelftappende schroeven aan de blokken eronder (controleer de horizontaalheid van de jumper). Breng een blok aan, markeer hoe je moet snijden. Het blijken twee L-vormige blokken van dezelfde of bijna dezelfde grootte te zijn. Nadat ze de oplossing op de juiste plaatsen hebben aangebracht, zijn ze geïnstalleerd.

We bouwen met tand-en-groefplaten: hoe maak je een deur in een scheidingswand

Bij gebruik van messing en groefplaten met een lengte van 667 mm moet een verstevigingsbalk onder een opening van meer dan 660 mm worden aangebracht. Voor het maken van balken kunt u een metalen hoek, kanaal, wapening, metalen strips van aanzienlijke dikte gebruiken. Het is mogelijk om droge houten balken te gebruiken met een dikte van 50 mm of meer (voorbehandelen met een antisepticum). De balk moet 400-450 mm buiten de deuropening uitsteken.