Huizen gemaakt van cellenbeton en gassilicaatblokken: constructiekenmerken

Cellenbeton en gassilicaat zijn in wezen hetzelfde materiaal: geautoclaveerd cellenbeton. In Rusland worden blokken voornamelijk geproduceerd met een gemengd bindmiddel van cement + kalk. Wij produceren praktisch geen puur silicaatbeton. Met "gassilicaat" bedoelen ze in de regel geautoclaveerd cellenbeton.

Cellenbeton wordt al lang gebruikt, maar met de ontwikkeling van technologie breidt de reikwijdte zich uit. Als eerder een huis van cellenbeton niet vaak werd gebouwd, wordt dit materiaal tegenwoordig al in 15-20% van de nieuwe gebouwen gebruikt. Ze bouwen zowel zomerhuisjes als grote huizen. Alles wordt verklaard door de beschikbaarheid van materiaal tegen een prijs, goede thermische prestaties, gemakkelijke en snelle installatie.

Cellenbeton huis is gebouwd met een klein aantal verdiepingen: maximaal 3

De basis voor een huis gemaakt van schuimblokken

Zoals u weet, zijn schuimbetonblokken licht van gewicht. Enerzijds is dit goed: het is gemakkelijker om te werken en de fundering voor zo'n gebouw is vereist met een lager draagvermogen en dus goedkoper. Maar aan de andere kant, wanneer de fundering verschuift, kunnen de muren vanwege hun lage gewicht de processen niet "naar beneden drukken", zoals een zwaardere baksteen, of ze compenseren als hout. Dat betekent dat de eisen die aan de fundering van een cellenbetonhuis worden gesteld, worden verhoogd: zelfs kleine rekenfouten leiden tot scheuren, die erg duur zijn om te "genezen". Daarom is het beter om niet op het project te besparen: het wordt duurder.

Welk type foundation je moet gebruiken

Wat voor soort fundering wordt er gemaakt voor een huis van cellenbeton? Op bodems die niet vatbaar zijn voor deining, doen ze dat meestal monolithische stripfundering... De diepte is onder het niveau van bevriezing van de grond en niets anders. Dankzij het ontwerp compenseert de bandwapening alle optredende deinende belastingen.

Als de diepvriesdiepte 2 meter of meer is, wordt de stripfundering te duur. In dit geval, wanneer bodems met een normaal draagvermogen op dit niveau liggen, wordt cellenbeton onder het huis gemaakt stapel-grillage fundering... In dit geval kan men niet zonder een roostering: het compenseert ongelijke bewegingen die vaak voorkomen op de paalfundering: de ene paal steeg meer, de andere minder. Zonder rooster leidt dit tot scheuren, omdat het apparaat voor muren van dit materiaal verplicht is.

Welke fundering nodig is voor een huis van cellenbeton, wordt bepaald afhankelijk van de grond op de site

De duurste, maar ook de meest resistente tegen schade - fundering in de vorm van een monolithische plaat... Het wordt geplaatst op bodems met een laag draagvermogen - veenmoerassen, fijnkorrelig los zand. Het kan blijken dat deze goedkoper is dan een stripfundering, met een diepte van meer dan 2 meter. In dit geval is de plaat handiger als het vanwege geologische kenmerken onmogelijk is om een ​​paalfundering te maken.

Prefab funderingen worden niet aanbevolen voor dit soort materiaal. De meeste problemen doen zich voor bij huizen van cellenbeton op funderingen van FBS, bouwblokken of bakstenen. Doordat ze zelf de neiging hebben om scheuren te vormen, wordt dit in combinatie met cellenbeton een serieus probleem: er treden te veel en vaak scheuren op. Gebruik daarom geen geprefabriceerde funderingen.

En als we er eenmaal de aandacht op vestigen, kan alleen een ontwerper met de resultaten van geologische studies van de site met 100% garantie antwoorden welke fundering nodig is voor een huis gemaakt van cellenbeton.

Cellenbeton is gemakkelijk te verwerken, waardoor u huizen met een complexe configuratie kunt bouwen

Met of zonder sokkel

Een ander kenmerk van cellenbeton is de hoge hygroscopiciteit. Met toenemende luchtvochtigheid verliest het zijn warmte-isolerende eigenschappen en langdurige blootstelling aan water kan leiden tot gedeeltelijke vernietiging van het materiaal. Daarom wordt een huis van cellenbeton noodzakelijkerwijs op een sokkel geplaatst, waardoor meerdere lagen afgesneden waterdicht maken. En dit naast alle maatregelen voor het waterdicht maken van de fundering, die ook worden bepaald door de geologie en het grondwaterpeil.

Cellenbeton huis: blokstapeling

Het begint allemaal met voorbereidende activiteiten:

• Controle van de horizontale fundering. Als er afwijkingen zijn van meer dan 30 mm, moet deze worden geëlimineerd. Als er kleine bulten zijn, is het gemakkelijker om ze af te snijden en de gaten met mortel te vullen. Als het oppervlak te ongelijk is, wordt extra bekisting geïnstalleerd, wordt het oppervlak met beton gestort en geëgaliseerd. Houd er wel rekening mee dat de minimale dikte van de betonlaag minimaal 3 cm is, en voor het egaliseren moet u ofwel weekmakers toevoegen die de verspreiding verbeteren, of de mortel behandelen met een trilnaald voor beton. Het werk kan worden voortgezet als het beton 50% sterkte wint, dat is 7-9 dagen bij een temperatuur van + 20 ° C en 14-20 dagen bij lagere temperaturen.
• Afgesneden waterdichting wordt aangebracht. Eerst wordt het bekleed met bitumenmastiek, bovenop wordt de opgerolde waterdichting uitgerold. En beter geen dakbedekking. Het is natuurlijk goedkoop, maar door zijn moderne ontwerp is het niet effectief en van zeer korte duur. Op de kruising van de banden gaat de ene over de andere minstens 15 cm.

In de voorbereidende fase moet alles met de grootste zorgvuldigheid worden gedaan. Hoe gladder de basis, hoe gemakkelijker het leggen zal gaan. Het belang van waterdicht maken is al beschreven: als u wilt dat een huis van cellenbeton warm is, zorg er dan voor dat het droog is.

Regels voor het leggen van cellenbetonblokken

Bovenop de afsluitbare waterdichting kunt u beginnen met het leggen van cellenbeton. Het wordt uitgevoerd volgens dezelfde regels als een baksteen: met horizontale rijen rijen. Dit betekent dat de verticale naad van het onderste blok wordt overlapt door het lichaam van het blok bovenop. De muur ziet er mooier uit als de naad in het midden van het blok zit, maar de minimale inspringing is 10 cm.

Het principe van het leggen van blokken cellenbeton

Voor het leggen van gasblokken wordt speciale lijm gebruikt. Het wordt zo genoemd - voor cellenbeton. Het wordt aangebracht in een dunne laag van 1-2 mm met een speciaal gereedschap - een wagen met een gekartelde rand. Waarom is het wenselijk om zo'n laag te leggen? Ten eerste is de lijm duur, en ten tweede is het een koudebrug, omdat deze een veel hogere thermische geleidbaarheid heeft dan die van het beluchte blok. Daarom is de opgegeven dikte optimaal: het zorgt voor een sterke verbinding en minimaal warmteverlies.

Tool

Er zijn wagens met merknaam voor een gelijkmatige verlijming. Ze vertegenwoordigen een doos waarin tot een emmer mortel wordt geladen. Cellenbetonblokken leggen met uw eigen handen met behulp van een wagen wordt getoond in de volgende video.

Het op en neer de muren dragen is een twijfelachtig genoegen en is alleen gerechtvaardigd voor grote volumes, wanneer de hele emmer in één keer langs de muur kan worden gerold. Daarom gebruiken ze bij het zelf bouwen van een cellenbetonhuis vaak eenvoudigere apparaten - kleine handmatige wagens (zie de foto). Zoals je kunt zien, ziet het eruit als een schep en is het gemakkelijk met je eigen handen te maken uit een stuk gegalvaniseerd staal. De breedte is gelijk aan de breedte van je blok (tot op een millimeter precies, misschien 1-2 mm minder). Kruidnagel wordt langs de rand gesneden (u kunt een molen gebruiken), een handvat is bevestigd. In principe kun je het redden met een troffel en een grote getande troffel, maar het werk zal niet zo handig zijn.

Het tweede gereedschap dat u nodig heeft, is een zaag. Het heeft ook een speciale, maar schuimbeton wordt perfect gesneden met een gewone handzaag met een goed geslepen tand.

Wagen en zaag - basisgereedschap

Je hebt ook een apparaat nodig om te beitelen. Volgens de bouwtechnologie van cellenbeton worden fittingen op elke 4e rij gelegd. Voor deze hengels worden flitsers gemaakt in de body van het blok. Hiervoor is een speciaal stuk gereedschap: een snijrand aan het handvat met een stop voor de tweede hand. U kunt zoiets ook zelf doen.

Twee modellen muurvolger voor belucht blok

Je hebt ook apparaten nodig om blokken over te zetten. Er zijn blokken met uitsparingen voor de armen, maar die zijn duurder en dan zullen de holtes met mortel moeten worden afgedicht. Voor het overzetten van blokken met rechte randen zijn er speciale tangen die op zwaartekracht werken.

Overdrachtapparaat blokkeren

Naast dit alles heb je een container nodig voor het kneden van lijm, een verfemmer, een hamer - om blokken waterpas te maken, een borstel - om stof te verwijderen, een gebouwniveau, een koord, een set huiden of een speciale rasp - om oppervlakken waterpas te maken. Dat is alles wat u nodig heeft. Er is nog een ander interessant apparaat - een hoek waarmee je in een rechte hoek kunt snijden. Op de foto staat het bij de helm, maar als je wilt, kun je het zonder doen.

Een set gereedschappen die nodig zijn om een ​​huis van cellenbeton te bouwen

Cellenbetonblok leggen

De techniek van het leggen van cellenbeton is eenvoudig: op het onderoppervlak wordt een min of meer gelijkmatige lijmlaag aangebracht. De aanbevolen laagdikte is 1-2 mm. Bij deze applicatie met behulp van een slede is er geen overtollige lijm en wordt deze zelden uitgeperst. Ook wordt lijm aangebracht op het zijoppervlak van het aangrenzende blok. Dit kan worden gedaan met een troffel, spatel of direct met een wagen. Het overschot wordt ook verwijderd met de gekerfde kant van het gereedschap. Probeer bij het aanbrengen van lijm deze niet uit de blokranden te laten vloeien: het is moeilijk te verwijderen van een wit oppervlak.

Hoe lijm aan te brengen onder cellenbeton

Al het bovenstaande is bedoeld om op speciale lijm te leggen. Sommigen gebruiken een cementzandmortel om geld te besparen. Je kunt het niet in een dunne laag leggen, want er zullen overschotten zijn. Ze worden met de rand van het gereedschap verwijderd, maar het metselwerk ziet er nog slordig uit. Het is over het algemeen beter om niet te praten over de warmtetechnische parameters van een dergelijke muur: de koudebruggen zijn erg breed.

Voor de installatie wordt de unit ontstoft: ze nemen een borstel en gaan over alle oppervlakken. Als het weer droog en warm is, wordt het blok besproeid met water. Het kan worden gedaan met een brede borstel of met een spuitfles. Het gereinigde en bevochtigde blok wordt opgetild en op de lijm geplaatst, dicht bij het reeds geïnstalleerde blok. Gebruik een hamer en klop op de schone zijde van het geïnstalleerde blok om de vereiste naaddikte van 1,5-3 mm te bereiken. Uitgeperste overtollige lijm wordt verwijderd met een spatel.

Blokkeer de installatie

Nu nemen we een niveau en nivelleren het blok in een verticaal en horizontaal oppervlak: we kloppen op de overeenkomstige plaatsen met een hamer. Er kunnen serieuze inspanningen nodig zijn. Eventueel uitgeperste lijm selecteren we.

Het blok in alle vlakken uitlijnen

Deze operatie wordt keer op keer herhaald. Eenvoudig maar eentonig werk. Maar u kunt met uw eigen handen een huis van cellenbeton bouwen zonder enige bouwvaardigheden. Het belangrijkste is om te voldoen aan de technologie.

Handige gadgets en nuttige verfijning van metselwerktechnologie in de volgende video. Mensen bouwen met hun eigen handen een huis van cellenbeton voor zichzelf, ze doen alles efficiënt, maar snel met interessante apparaten. De mortel wordt aangebracht met een gemodificeerde getande lijmkam. Er zijn vanaf de zijkanten kleine platen aan bevestigd, ze laten de oplossing niet buiten het blok weglopen. Het ontwerp wordt verkregen in de vorm van de letter "P", maar met korte "poten" en een brede "rug" steekt een spatelhandvat uit het midden.

De structuur wordt op een blok geplaatst, lijm wordt langs de brede kant gegooid. De randen of het handvat worden langs het blok getrokken. In dit geval wordt lijm onder de tanden uit geperst. Het wordt onmiddellijk gelijkmatig verdeeld. Met hetzelfde apparaat wordt lijm op de zijkant aangebracht, maar niet op het geïnstalleerde, maar op het geïnstalleerde blok. De legsnelheid ligt bij deze methode hoog.

Een heel interessant apparaat om een ​​blok mee te dragen. Dit is een metalen staaf met twee aangelaste handvatten.Ze wordt natuurlijk elke keer op twee schroeven aan het blok geschroefd, maar het is handiger om het te dragen dan alleen door de randen vast te pakken. Over het algemeen een nuttige video, lijn de blokken gewoon "met het oog" uit. Deze "techniek" is nauwelijks de moeite waard om in gebruik te nemen, maar verder is de methode om blokken cellenbeton in de video te leggen erg goed.

Leggen van de eerste rij cellenbeton

Bij elke constructie is het erg belangrijk om de eerste rij correct te plaatsen: we zullen er dan op focussen bij het plaatsen van muren. Daarom doen we alles heel zorgvuldig en controleren we verschillende keren opnieuw. We plaatsen de eerste rij cellenbetonblokken op een cementzandmortel, de rest - op lijm. Aandacht! Het zijoppervlak is bedekt met lijm: deze naden moeten normaal zijn - niet meer dan 1-2 mm.

De hoekblokken worden eerst opgemaakt. Heel vaak steekt hun buitenrand buiten de basis uit. Ten eerste wordt de basis vervolgens geïsoleerd en afgewerkt, waardoor de dikte aanzienlijk toeneemt. De muur die boven de kelder hangt, ziet er niet alleen organischer uit, het vermindert ook de vergrendeling van de kelder, en allereerst de verbinding met de muur, en voor een cellenbetonhuis is dit erg belangrijk.

Allereerst vinden we met behulp van een laservlak of een waterpas de hoogste hoek van de basis. We beginnen ermee te liggen. Het hele punt van de eerste rij is om de blokken in het horizontale vlak uit te lijnen door de dikte van de mortel te variëren. Tijdens de voorbereidingsfase werden de grootste verschillen weggewerkt, maar het oppervlak was nog nauwelijks perfect. Om later cellenbetonblokken te leggen was het gemakkelijker en wordt het oppervlak geëgaliseerd.

Zie de video om de hoogste hoek van de fundering te vinden.

Daarom plaatsen we bij de hoogste hoek van de oplossing het minimale bedrag. We verspreiden het met een laag van 0,5-1 cm, egaliseren. We plaatsen het eerste blok zo dat de buitenranden minstens 50 cm buiten de basis uitsteken. Zoals ze schreven, is deze richel niet nodig, maar het lost veel problemen op en, belangrijker nog, het sluit de verbinding met de basis.

we leggen het eerste blok bloot, kloppen met een hamer, egaliseren

We nemen een niveau en tikken met een hamer, lijn het uit in de horizontale en verticale vlakken. In de aangrenzende hoek doen we dezelfde bewerking, alleen de hoogte van het blok wordt aangepast volgens de eerste, en hiervoor gebruiken we het waterniveau. Om het werken te vergemakkelijken, kunnen de niveaukolven op vlakke planken van dezelfde dikte worden bevestigd. Door een fles op een hoekblok te installeren, kan de tweede de hoogte van het andere aanpassen.

Handig armatuur

We herhalen dezelfde bewerking op de resterende blokken. Een subtiliteit: we dragen het niveau alleen over vanaf het eerste blok. Dit zal de fout verminderen. Nadat alle hoekblokken zijn blootgesteld (ze worden bakens genoemd), wordt een koord langs hun buitenrand getrokken. Bovendien markeert het koord de bovenrand van het blok en zijn alle andere er langs uitgelijnd. Trek de zelftappende schroef die in het blok is geschroefd: hij draait gemakkelijk, maar hij blijft goed zitten. U kunt de strips waarin de parkers worden geschroefd op de blokken schroeven.

Twee stroken zijn aan de zijkant genageld, waaraan al een veter is bevestigd om het rijniveau te verslaan

Het is raadzaam om het metselwerk vanuit twee hoeken naar het midden te verplaatsen. Er is dus een grotere kans om vervormingen te vermijden, die dan moeten worden geëgaliseerd en reeds geïnstalleerde blokken moeten worden afgescheurd.

Tweede en volgende rijen

Aan het einde van het leggen van de rij nemen ze schuurpapier, een vliegtuig, een gebouwniveau en gaan ze rond de hele omtrek, waarbij ze te grote hoogteverschillen verwijderen. Dit is een belangrijk punt waardoor u een minimum aan lijm kunt gebruiken. Maar een minimale naad is niet alles. Als u de hoogte van elke rij niet gelijk maakt, worden plaatsen met lokale spanningen in de muur gevormd, die met minimale belastingen scheuren kunnen veroorzaken. Sla deze fase daarom niet over.

Het is niet erg handig om met amaril te werken; hiervoor is er een speciale rasp. Het verstopt op die manier niet. Dus alles komt gelijk. Dan pakken ze een borstel en lopen weer rond de omtrek om het stof weg te vegen. Ook deze stap kan niet worden overgeslagen: de aanwezigheid van stof vermindert de hechting van de lijm aan de blokken aanzienlijk.

Het hoogteverschil wordt gecontroleerd door aanraking))

Dit alles om de aanbevolen lijmlaag van 1-2 mm te weerstaan. De geometrie van zelfs de beste blokken heeft nog steeds een run. Laat het verschil 1 mm zijn, maar met deze hoeveelheid lijm is het significant. Daarom is alles afgestemd op een volledig toeval.

De ingehuurde bemanningen slaan deze fase vaak over en plakken lijm tot 5 mm of meer in strijd met het technische proces. Maar dergelijke huizen blijken koud te zijn en het verbruik van dure lijm is enorm. Gemiddeld lijmverbruik per blokje:

• gladde blokken - 1,2 zakken;
• met groef en kam - 1 zak.

Het leggen van de tweede en volgende rijen cellenbetonblokken begint ook vanuit de hoek, alleen het hoekblok wordt zo geplaatst dat de naad wordt verplaatst. De lijm wordt nu op alle oppervlakken aangebracht. De metseltechnologie van cellenbetonblokken wordt hierboven beschreven.

Hoe het hoekblok van de tweede rij te plaatsen

Versterking van cellenbeton

Om de weerstand van het gebouw tegen de krachten die voortvloeien uit het ophogen van de grond te vergroten, wordt een langswapening van de wanden aangebracht. Hiervoor worden met een speciaal apparaat langsgroeven in de gestapelde rij blokken gegroefd. Voor dikke buitenste zijn twee groeven gemaakt voor twee staven, voor jumpers tot 200 mm dik wordt één draad geplaatst. Ze moeten minimaal 6 cm van de rand van het blok verwijderd zijn Bij het snijden van twee groeven is het handiger om de afstand te bewaren door het bord te plaatsen: de ene stroboscoop aan de ene kant, de andere aan de andere.

Als de groeven klaar zijn, wordt het stof er met een borstel uit geveegd. Vervolgens nemen ze een wapening van 8 mm, vooraf opgemaakt in voorbereide groeven. Ze gissen zo dat er stevige spijlen in de hoeken liggen: ze worden gewoon op de goede plek gebogen. De wapeningsvoegen moeten ongeveer in het midden van het blok worden geplaatst, maar niet in de hoeken van het gebouw en niet op de plaatsen waar de muren samenkomen.

De ene balk wordt op de andere gelegd, naast elkaar. De overlap dient 10-20 cm te zijn zodat de uiteinden van de verstevigingsstaven niet in de openingen (deur en raam) uitsteken, kunnen kleine stukjes gebogen worden door er kleine groeven onder te maken.

Versterking van hoeken en landhoofden is gemaakt van een massieve staaf

Als alles klaar is, haal je de staaf eruit, bevochtig je de flitser met water en vul je hem halverwege met lijm of betonmortel. En het is absoluut noodzakelijk om te reinigen en te bevochtigen, anders hecht de oplossing niet aan het blokmateriaal en heeft de wapening geen zin. We laten de staaf in de lijm zinken, dan passeren we de spatel langs de groeven, verwijderen het overtollige materiaal en egaliseren de laag.

Een dergelijke versterking wordt uitgevoerd in de eerste rij en vervolgens in elke vierde rij. Bij regelmatig verband, zelfs bij een oneffen funderingszetting, blijft het cellenbetonhuis normaal staan.

Maar dit is niet alleen een bekrachtiging. Boven het raam- en deurblok, evenals in de laatste rij van de vloer, zijn meer verstevigingselementen vereist, maar nu al serieuzere, met 4 staven die in een enkel systeem zijn verbonden. Hiervoor zijn er speciale U-vormige blokken. Ze worden als laatste rij onder de overlap van de tweede verdieping of onder het dak Mauerlat geplaatst. De ene zijwand van het blok is dik, de andere is dunner. Met een dikke muur ontvouwt het zich en de straat, een dunne muur - de kamer binnen.

Een voorbeeld van een versterkend riemapparaat bij het bouwen van een huis uit schuimblokken

Een doorlopende verstevigingsriem is gebreid uit 4 wapeningsstaven met een diameter van 10-12 mm. Het wordt gebreid volgens hetzelfde principe als in de stripfundering (je kunt lezen hier). Een voorbeeld van een versterkingsframe staat in de video.

Afgewerkte elementen passen in de holte van het blok, worden gegoten betonsoort M200. Nadat het beton voor 50% is uitgehard, kunt u vloeren leggen of een dakspant-systeem installeren.

Versterking van raamopeningen van cellenbeton huizen

Volgens de technologie, als een huis van cellenbeton een raamopening heeft die breder is dan 1,8 meter, wordt de voorlaatste rij gasblokken extra versterkt. Maak hiervoor twee lengtegroeven, die minimaal 0,5 m langer zijn dan de raamopening. Voor herverzekering kunt u grotere uitsteeksels maken - tot 1 meter, en versterken voor elke raamopening.

De technologie is vergelijkbaar met de muur: twee groeven, waarin de staaf wordt geplaatst, worden gevuld met lijm of mortel.Bovenop de wapening wordt de laatste rij blokken geplaatst en vervolgens wordt er een raamkozijn op geplaatst.

De algemene principes van het werken met schuimbetonblokken worden beschreven in de volgende video, de principes van het versterken van raam- en deuropeningen worden ook benadrukt.

Over functies lees hier de wanddecoratie van cellenbeton.

Overwinteren zonder verwarming

Vaak is het onmogelijk om in één seizoen een huis van cellenbeton te bouwen, met als resultaat dat de doos - onder een dak of zonder - zonder verwarming de winter in gaat. Om scheuren in de muren na overwintering te voorkomen, zijn een hele reeks maatregelen nodig:

• Als het grondwater hoog is, is het noodzakelijk om een ​​afvoersysteem aan te leggen voordat het koud weer begint.
• Waterdichting en externe isolatie van de fundering en kelder (voor de middelste strip van EPSP met een dikte van minimaal 100 mm).
• Geïsoleerd blinde ruimte rond het huis.
• Keldervloerisolatie.

Al deze maatregelen zijn bedoeld om bevriezing van de grond onder de fundering en in het bijzonder onder de keldervloer te voorkomen. Als de grond onder de plaat bevriest, zal deze op de meest onbelaste plaats - in het midden - uitpuilen. Als stenen en andere zwaardere materialen gewoon op de bolling drukken, heeft het gassilicaat niet genoeg massa. Daarom zijn alle bovenstaande maatregelen vereist.

Wat is te zien na bevriezing

Naast hen is het bij koud weer noodzakelijk om een ​​positieve temperatuur in de kelder te handhaven - tenminste om een ​​paar kachels te verwarmen. Als er geen manier is om de verwarming te organiseren, is het in de herfst nodig om gevallen bladeren in de kelder te laden. De laag is bij voorkeur groot - minimaal 20 cm. In combinatie met thermische isolatie wordt voorkomen dat de plaat bevriest. Anders zal het uitpuilen, met als resultaat dat de muren zullen barsten - onder trekbelastingen barst de gassilicaatmuur niet onder de naden, zoals een bakstenen, maar langs het "lichaam" van het blok. Het ziet er eng uit, hoewel met een normale fundering (als het intact blijft) alles niet zo eng is en met verwarming in alle daaropvolgende seizoenen zal dit misschien niet meer gebeuren.